Ότι πείτε παιδιά.
Φλομώσαμε από την ευθύνη και το εθνικό συμφέρον των Αρχηγών αυτές τις μέρες, επίσης στο ότι ένας ένας έχει δίκιο και όλοι οι άλλοι άδικο, αλλά πιο άδικο έχει ο Αλέξης με τους πενήντα δύο Βουλευτές που όλοι ήθελαν να τον έχουν μαζί τους, καλά τέτοια παραδοχή των ικανοτήτων του "Μικρού" δεν έχει ξαναγίνει έστω και για να τον εκθέσουν, όταν για χρόνια τον θεωρούσαν υπεύθυνο για ότι κακό συμβαίνει στη χώρα.
Κατά τα άλλα τα γνωστά, δεν αντέχουμε πέρα από τον επόμενο μήνα, πόσες φορές το ακούσαμε, ότι πρέπει να σχηματιστεί Κυβέρνηση για να αναλάβει τα τεράστια βάρη, ξεχάσανε την ανάγκη της Συγκυβέρνησης του Παπαδήμου που μας έλεγαν ότι θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους, η χρεοκοπία και η δραχμή.
Τώρα θυμήθηκαν, μετά από τόσους μήνες, ότι δεν δουλεύει τίποτα, τα ελλείμματα πάλι ξέφυγαν και η ύφεση ξεπερνά το 6% ενώ η ανεργία καλπάζει και τα λουκέτα αυξάνουν.
Ξέρετε κάτι, δεν με φοβίζουν οι εκλογές και το πότε και από ποιους θα γίνει Κυβέρνηση, με ανησυχεί μόνο το μπαράζ των αντιλαϊκών μέτρων εξαθλίωσης που έρχονται τον Ιούνιο και από τον Σεπτέμβρη θα γίνουν αισθητά σε όλο τον πληθυσμό που πλέον θα φτάσει στα όρια του.
Τότε τι θα γίνει, αν δεν έχουν σταματήσει τα βάρβαρα μέτρα και δεν υπάρχει έστω προοπτική αλλαγής του οικονομικού κλίματος, όποια Κυβέρνηση και να έχουμε δύσκολα θα φτάσει μέχρι τα Χριστούγεννα.
Κρατείστε την επισήμανση του Prefadorou, τα δύσκολα δεν είναι οι εκλογές, οι συσχετισμοί και η όποια Κυβέρνηση θα σχηματιστεί τον Ιούνιο.
Τα δύσκολα είναι οι συνέπειες των μέτρων που ήδη έχουν αποφασιστεί και ψηφιστεί, η ανικανότητα ενός κράτους που έχει χάσει τη δυναμική του, η απογοήτευση μεγάλου μέρους Ελλήνων και η έλλειψη πειστικού σχεδίου για να βγούμε από την κρίση.
Επειδή υπάρχει η ιδιομορφία της λίστας αυτές οι εκλογές θα έχουν ξεχωριστό ενδιαφέρον αφού σε πρώτη φάση θα δούμε τις επιλογές των Αρχηγών και μετά τις "αποδράσεις" και τη διάθεση για μάχη των υποψηφίων.
Κατά τα άλλα χαλαρά, κανείς δεν θα μας δώσει το αυριανό μεροκάματο, καταλαβαίνετε έτσι;