Μπορεί να δικαιολογηθούν αστοχίες, κακή εκτίμηση, αδυναμία, καλές προθέσεις και κάθε απόφαση που πάρθηκε τα τελευταία χρόνια για την οικονομία, χωρίς βέβαια να απαλλάσσει από τις ευθύνες, όμως για να διασωθεί ένα σάπιο σύστημα και κάποιοι πολιτικοί στην εξουσία τους, είναι αδιανόητο να καλλιεργείται κλίμα διχασμού και μισαλλοδοξίας που ήδη ξεφεύγει σε ακρότητες, σε αίμα.
Αν για λίγο χρόνο ακόμη στις καρέκλες το αντίτιμο είναι η βία, η ρήξη, τα στρατόπεδα, τότε η λογοδοσία στην Ιστορία θα είναι ανάλογη των προθέσεων.
Σε τι αποσκοπούν οι θεωρίες των δύο άκρων του Πρωθυπουργικού Συμβούλου;
Όταν ο Πρωθυπουργός φοβάται το λαό, ναι φοβάται, αν δεν φοβόταν θα έδινε ζωντανές συνεντεύξεις, θα πήγαινε στη Βουλή, δεν θα μίλαγε μόνο σε εφημερίδες με γραμμένες ερωτήσεις, δεν θα πήγαινε για στήριξη στον κάθε απίθανο Μπαρόζο και θα συσκεπτόταν με τον συγκυβερνήτη Αντιπρόεδρο.
Αν δεν φοβόταν, θα μίλαγε καθαρά για τα αδιέξοδα και θα ζήταγε τη στήριξη του λαού για να αλλάξει τα δεδομένα με τους δανειστές, δεν θα έλεγε ότι σε έξι χρόνια, ποιος ζει ποιος πεθαίνει μέχρι τότε, ότι θα πάμε εκεί που είμαστε πριν από τέσσερα.
Αστεία πράγματα, δεν πείθουν κανέναν πια.
Αξίζει κύριε Σαμαρά η Πρωθυπουργία σας για το τελειωτικό τσουνάμι που έρχεται για το λαό και τη χώρα;
Prefadoros