Κάποτε στη Βουλή των Ελλήνων αγόρευε ο "Γέρος" Γεώργιος Παπανδρέου οπότε διεκόπη από Βουλευτή της αντιπολίτευσης που διαφωνούσε με αυτά που έλεγε.
"Ποιος φωνασκεί;" ρώτησε ο Παπανδρέου. "Εγώ" απάντησε ο Βουλευτής. "Α, εσείς, ε τότε είναι άνευ σημασίας" ολοκλήρωσε ο Παπανδρέου.
Λίγα χρόνια αργότερα στον ίδιο χώρο ο Μένιος Κουτσόγιωργας απευθυνόμενος στην δεξιά αντιπολίτευση είπε το φοβερό "δεν δικαιούσθε δια να ομιλήτε".
Αυτές οι κατά τη γνώμη μου μεγάλες ανοησίες που "μπόλιασαν" την πολιτική ζωή του τόπου και που εκπέμπουν μέγιστο φασισμό αποτελούν μέχρι σήμερα το άλλοθι κάθε κριτικής που ασκείται στην εξουσία.
Έχουμε φτάσει στο σημείο να μην ακούμε τι λέγετε αλλά ποιος το λέει αφού εκ των προτέρων έχουμε οριοθετήσει αυτόν που μιλάει σύμφωνα με τα δικά μας πιστεύω.
Έτσι ότι λέει ένας ομοϊδεάτης μας είναι εκ των προτέρων σωστό ενώ ότι λέει οποιοσδήποτε άλλος είναι εκ των προτέρων λάθος.
Βέβαια, αυτό μέχρις ενός σημείου είναι αληθές, γιατί η οπτική γωνία ερμηνείας των γεγονότων εξαρτάται από την ιδεολογική βάση και αφετηρία του καθενός.
Όμως το να φτάνουμε στο σημείο να λέμε "ποιος το είπε"; και να βγάζουμε το συμπέρασμα για αυτό που έχει ειπωθεί είναι επιεικώς βλακεία.
Μπορεί να ερμηνεύσεις τα πιθανά κίνητρα, άλλο όμως να το απορρίπτεις γιατί το είπε ο "τάδε".
Αυτή λοιπόν η "νοοτροπία" έχει περάσει σε όλους τους τομείς της ζωής με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το ποδόσφαιρο, είσαι Ολυμπιακός "ήταν πεναλτάρα", είσαι Παναθηναϊκός "ήταν ανύπαρκτο" και πάει λέγοντας.
Πάμε πάλι στην αρχή, με ένα αφορισμό ο "Γέρος" αποδυναμώνει τη διαμαρτυρία του αντιπάλου που μπορεί να είχε βάση γιατί εκείνη τη στιγμή ο "Γέρος" μπορεί να έλεγε τη μεγαλύτερη κουταμάρα ή ένα μεγάλο ψέμα.
Γιατί τα γράφω αυτά; Μα γιατί δέχτηκα διαμαρτυρίες για την ανάρτηση "Πες΄τα Πολύδωρε, θα απαντήσει η ΔΕΥΑΝ;" ότι ο Δάκογλου είναι αναξιόπιστος και γιατί ο Prefadoros τον είχε κριτικάρει σκληρά πριν δυο περίπου μήνες και τώρα τον εκθειάζει.
Δεν παριστάνω τον έξυπνο αλλά αυτοί που διαμαρτύρονται είναι αυτοί που θέλουν να διαβάσουν αυτά που θέλουν να ακούνε χωρίς να ασχολούνται με την ουσία που περιέχει το κείμενο.
Σας το έχω ξαναγράψει ότι είμαι αρκετά έμπειρος για να γράφω σε λίγες γραμμές την ουσία και συγχρόνως να δίνω και τις πιθανές παρερμηνείες για τους καλοθελητές.
Γράφω λοιπόν: "Τον έχω κριτικάρει αυστηρά (τον Δάκογλου) όπως κάνω προς όλους."
Προσθέτω όμως και το ερώτημα στον τίτλο που είναι και η ουσία: "θα απαντήσει η ΔΕΥΑΝ;".
Τι περισσότερο να κάνει ο Prefadoros, που ξέρει ότι σε αυτούς που απευθύνεται τον καταλαβαίνουν απόλυτα, αλλά υπάρχουν και οι άλλοι που τους "χαλάει τη μανέστρα" και θέλουν σώνει και ντε να τον βγάλουν αναξιόπιστο και εξαρτώμενο για να αποδυναμώσουν αυτά που γράφει;
Όλοι αυτοί από την πρώτη μέρα έψαχναν να βρουν ποιος είναι ο Prefadoros και αφού, κατά τη γνώμη τους, σιγουρεύτηκαν άρχισαν τον πόλεμο της λάσπης, της απαξίωσης και των απειλών ακόμη και της δημιουργίας blogs με την παγκόσμια πρωτοτυπία στο διαδίκτυο και μοναδικό στόχο και περιεχόμενο τον Prefadoro.
Γνωρίζω πολύ καλά τον Δάκογλου και θα συνεχίσω να ασχολούμαι μαζί του κάθε φορά που κρίνω ότι αξίζει να το κάνω, όπως κάνω και για όποιον παίζει ρόλο στη διαμόρφωση των συνθηκών της ζωής μου.
Έτσι απλά, η ουσία με νοιάζει.
Όπως και τους περισσότερους αναγνώστες του Prefadorou, γι΄αυτούς άλλωστε γράφω.
"Ποιος φωνασκεί;" ρώτησε ο Παπανδρέου. "Εγώ" απάντησε ο Βουλευτής. "Α, εσείς, ε τότε είναι άνευ σημασίας" ολοκλήρωσε ο Παπανδρέου.
Λίγα χρόνια αργότερα στον ίδιο χώρο ο Μένιος Κουτσόγιωργας απευθυνόμενος στην δεξιά αντιπολίτευση είπε το φοβερό "δεν δικαιούσθε δια να ομιλήτε".
Αυτές οι κατά τη γνώμη μου μεγάλες ανοησίες που "μπόλιασαν" την πολιτική ζωή του τόπου και που εκπέμπουν μέγιστο φασισμό αποτελούν μέχρι σήμερα το άλλοθι κάθε κριτικής που ασκείται στην εξουσία.
Έχουμε φτάσει στο σημείο να μην ακούμε τι λέγετε αλλά ποιος το λέει αφού εκ των προτέρων έχουμε οριοθετήσει αυτόν που μιλάει σύμφωνα με τα δικά μας πιστεύω.
Έτσι ότι λέει ένας ομοϊδεάτης μας είναι εκ των προτέρων σωστό ενώ ότι λέει οποιοσδήποτε άλλος είναι εκ των προτέρων λάθος.
Βέβαια, αυτό μέχρις ενός σημείου είναι αληθές, γιατί η οπτική γωνία ερμηνείας των γεγονότων εξαρτάται από την ιδεολογική βάση και αφετηρία του καθενός.
Όμως το να φτάνουμε στο σημείο να λέμε "ποιος το είπε"; και να βγάζουμε το συμπέρασμα για αυτό που έχει ειπωθεί είναι επιεικώς βλακεία.
Μπορεί να ερμηνεύσεις τα πιθανά κίνητρα, άλλο όμως να το απορρίπτεις γιατί το είπε ο "τάδε".
Αυτή λοιπόν η "νοοτροπία" έχει περάσει σε όλους τους τομείς της ζωής με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το ποδόσφαιρο, είσαι Ολυμπιακός "ήταν πεναλτάρα", είσαι Παναθηναϊκός "ήταν ανύπαρκτο" και πάει λέγοντας.
Πάμε πάλι στην αρχή, με ένα αφορισμό ο "Γέρος" αποδυναμώνει τη διαμαρτυρία του αντιπάλου που μπορεί να είχε βάση γιατί εκείνη τη στιγμή ο "Γέρος" μπορεί να έλεγε τη μεγαλύτερη κουταμάρα ή ένα μεγάλο ψέμα.
Γιατί τα γράφω αυτά; Μα γιατί δέχτηκα διαμαρτυρίες για την ανάρτηση "Πες΄τα Πολύδωρε, θα απαντήσει η ΔΕΥΑΝ;" ότι ο Δάκογλου είναι αναξιόπιστος και γιατί ο Prefadoros τον είχε κριτικάρει σκληρά πριν δυο περίπου μήνες και τώρα τον εκθειάζει.
Δεν παριστάνω τον έξυπνο αλλά αυτοί που διαμαρτύρονται είναι αυτοί που θέλουν να διαβάσουν αυτά που θέλουν να ακούνε χωρίς να ασχολούνται με την ουσία που περιέχει το κείμενο.
Σας το έχω ξαναγράψει ότι είμαι αρκετά έμπειρος για να γράφω σε λίγες γραμμές την ουσία και συγχρόνως να δίνω και τις πιθανές παρερμηνείες για τους καλοθελητές.
Γράφω λοιπόν: "Τον έχω κριτικάρει αυστηρά (τον Δάκογλου) όπως κάνω προς όλους."
Προσθέτω όμως και το ερώτημα στον τίτλο που είναι και η ουσία: "θα απαντήσει η ΔΕΥΑΝ;".
Τι περισσότερο να κάνει ο Prefadoros, που ξέρει ότι σε αυτούς που απευθύνεται τον καταλαβαίνουν απόλυτα, αλλά υπάρχουν και οι άλλοι που τους "χαλάει τη μανέστρα" και θέλουν σώνει και ντε να τον βγάλουν αναξιόπιστο και εξαρτώμενο για να αποδυναμώσουν αυτά που γράφει;
Όλοι αυτοί από την πρώτη μέρα έψαχναν να βρουν ποιος είναι ο Prefadoros και αφού, κατά τη γνώμη τους, σιγουρεύτηκαν άρχισαν τον πόλεμο της λάσπης, της απαξίωσης και των απειλών ακόμη και της δημιουργίας blogs με την παγκόσμια πρωτοτυπία στο διαδίκτυο και μοναδικό στόχο και περιεχόμενο τον Prefadoro.
Γνωρίζω πολύ καλά τον Δάκογλου και θα συνεχίσω να ασχολούμαι μαζί του κάθε φορά που κρίνω ότι αξίζει να το κάνω, όπως κάνω και για όποιον παίζει ρόλο στη διαμόρφωση των συνθηκών της ζωής μου.
Έτσι απλά, η ουσία με νοιάζει.
Όπως και τους περισσότερους αναγνώστες του Prefadorou, γι΄αυτούς άλλωστε γράφω.