Όταν σαν κοινωνία έχουμε φτάσει σε τέτοιο χαμηλό σημείο συνοχής, χωρίς στοιχειώδεις άμυνες, κάτι μεταξύ αποχαύνωσης και απάθειας σε ότι συμβαίνει γύρω μας, στο διπλανό μας, και δεν μας νοιάζει, όταν η σήψη, η κυριαρχία κάθε ανήθικης συναλλαγής που αντιμετωπίζεται σαν φυσιολογική, η αλητεία κορυφής που βαφτίζεται πολιτική μαγκιά και γίνεται αποδεκτή, η διαφθορά που σαρώνει κάθε αντίσταση και όαση νομιμότητας, η συγκάλυψη, η ανοχή, όταν η φτώχεια εξαπλώνεται, η δυστυχία και ο πόνος κυριεύουν τον απλό άνθρωπο, όταν δεν υπάρχει ελπίδα, όταν ο αυταρχισμός εδραιώνεται, όταν ο φόβος κυριαρχεί, όταν ο Φασισμός κουνάει την ουρά του και δείχνει τα δόντια του, όταν ακούμε τα ίδια, και νέα ψέματα, όταν αντί κοινωνικής αλληλεγγύης προσφέρουμε ελεημοσύνες για να επενοχοποιηθούμε από την αδράνεια και την απάθεια, τότε τι να ευχηθείς στην αρχή μιας νέας χρονιάς;
Ίσως να βρούμε πρώτα το θάρρος που χάσαμε μαζί με τόσα άλλα, για να κάνουμε πάλι τα βήματα που ξεχάσαμε, και τη δύναμη να αντισταθούμε.
Καλή χρονιά
Prefadoros
