Όχι, όμως με τι κέφι, με τι όρεξη, με τι διάθεση να κάνεις κάτι που επαναλαμβάνεται για χρόνια και το μόνο που καταφέρνει είναι να δίνει προσωρινά λίγη χαρά στα παιδιά;
Δεν φτάνει αυτό; δεν είναι αρκετό; άλλωστε Χριστούγεννα σημαίνουν και γέννηση του Χριστού, αυτό γιορτάζουμε.
Συμφωνώ, η μαγική λέξη είναι γέννηση, βεβαίως του Χριστού για τη Χριστιανική πίστη, αλλά γέννηση που μαζί της κουβαλά ελπίδα, φορτωμένη με καλά για τον άνθρωπο, αλληλεγγύη, αδελφοσύνη, αγάπη, ισότητα, δικαιοσύνη, έναν καλύτερο κόσμο χωρίς δυστυχία, φτώχεια, εκμετάλλευση, αρρώστιες, σεβασμό στον άλλον και το περιβάλλον, ποιότητα στις σχέσεις και το χαρακτήρα μας, ένα βήμα μπροστά, ένα σκαλί πιο πάνω.
Πες τε μου τι από όλα αυτά βλέπετε τούτα τα Χριστούγεννα να έχει ελπίδα να γεννηθεί μαζί με τον Χριστό στη φάτνη;
Τίποτα, σκληρό, κανένας δεν το θέλει αλλά τίποτα.
Μια κοινωνία σαπισμένη, άνθρωποι που προσπαθούν να επιβιώσουν, πολλοί δεν τα καταφέρνουν, μέσα στις δυσκολίες και τα αδιέξοδα, άνεργοι, απολυμένοι, οικονομικά κατεστραμμένοι, νέοι χωρίς αύριο, γέροι χωρίς φάρμακα, φοβισμένοι και ανήμποροι να αντιδράσουν μπας και χάσουν και αυτό το λίγο που τους κρατά στη ζωή.
Εξουσιαστές που μόνο τους μέλημα είναι πως θα παρατείνουν την εξουσία τους ή θα την καταλάβουν, τρωκτικά, σαλιάρηδες, υποτακτικοί, πουλημένοι, ψεύτες, προδότες, ένα συνονθύλευμα που πάντα υπήρχε αλλά κάπως κρυβόταν από φόβο να αντιμετωπίσει τη λαϊκή χλεύη.
Οι όροι αντιστράφηκαν, ο φόβος και ο εκβιασμός έγιναν σύμμαχοί τους και φώλιασαν στο λαό.
Απογοήτευση, όταν ακούς τα αντιανθρώπινα κηρύγματα του νεοναζισμού, που κάναν τόσα χρόνια ότι δεν άκουγαν, που φρόντισαν με τις αποφάσεις τους να γιγαντώσουν, οι εξουσιαστές μας, τι να κάνεις;
Να τους πολεμήσεις, ναι, πως; με λόγια ή μήπως να πάρουμε τα όπλα; το τέρας που εξέθρεψαν στο τέλος θα φάει αυτούς.
Τι άλλο; ψεύτικα λόγια, βαρέθηκα τόσα χρόνια να τα ακούω, δεν έχουν και πρωτοτυπία πια, από του χρόνου θα μπούμε στην ανάκαμψη, να!!! έρχεται η ανάπτυξη, βλέπω φως μακρυά, σαν να καίγεται αέριο νότια της Κρήτης, η δόση φτάνει, ετοιμάστε τα χρυσά κουτάλια.
"Ξέρετε, εμείς που αποτύχαμε και σας φέραμε εδώ, έχουμε την ιερή αποστολή να σας σώσουμε, επομένως όσο και να φωνάζετε ότι αντί να σας σώσουμε σας καταστρέφουμε τελείως, κάνετε λάθος, εμείς ξέρουμε και είμαστε οι μόνοι ικανοί να σας γλιτώσουμε".
Αυτό το ατράνταχτο επιχείρημα πως να το αντιμετωπίσεις; και η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά, πόσο μάλλον ο απλός άνθρωπος.
Γι αυτό σας λέω, τι δέντρο να στολίσω; και να στόλιζα, τι φωτάκια να βάλλω; πράσινα; κόκκινα; να αναβοσβήνουν; έχει σημασία;
"Prefadore, όμως έτσι τους κάνεις το χατήρι".
Ναι, σιγά μη χεστήκανε αν θα στολίσει δέντρο ο Prefadoros, άλλα τους νοιάζουν.
Δεν βλέπετε πως μπαινοβγαίνουν στα κόμματα; για το καλό μας πάντα, όπως τόσες φορές έχουμε πει.
Εμείς κάνουμε το κέφι μας, και όσο γερνάμε αρνούμαστε να μπαίνουμε στα τριπάκια που θέλουν κάθε φορά να μας χώσουν.
Ρε δεν έχετε πάρει χαμπάρι ακόμα ότι το μεγαλείο της ζωής κρύβεται στο χνότο των ζώων που ζέστανε το νεογέννητο ΑΝΘΡΩΠΟ μέσα στο καταχείμωνο σε μια φάτνη της Βηθλεέμ;
Υ.Γ. Ελπίζω να μην βρεθεί κανένας Σύντροφος να μου πει ότι "έτσι ήταν πάντα και γι΄αυτό αγωνιζόμαστε".
Καλά κάνατε, έτσι έπρεπε, δεν θα σας δώσω εύσημα, όπως και δεν θα απολογηθώ.
Αυτός που φτάνει κάπου, ξέρει και πως έφτασε εκεί και πως θα πάει παρακάτω, αν δεν ξέρει...
*** Για το φίλο μου τον "Αράπη", που επισκέφτηκα σήμερα στην Εντατική Μονάδα του "Αλεξάνδρα", μετά το έμφραγμα και ευτυχώς είναι καλά, θα γράψω όταν με το καλό επιστρέψει στην οικογένεια, το μαγαζί του και τ΄Ανάπλι.