Υπάρχουν πολλοί που διαβάζουν τον Prefadoro και λένε, "τι ανάγκη έχεις εσύ;" κάθεσαι όλη μέρα και γράφεις εξυπνάδες.
Μακάρι να ήταν έτσι, θα σας έγραφα ωραία πράγματα για έρωτες κι αγάπες, ταξίδια, όνειρα, ομορφιές, άλλους τόπους και πράγματα φανταστικά, ιστορίες για παρέες, μουσική και ποίηση, τραγούδια από παλιά, ρεμπέτες και λόρδους, βάζελους και γαύρους, μνήμες και γεγονότα τ΄Αναπλιού, αναμνήσεις μιας ζωής, Ναύπλιο, Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Χαλκίδα, Αθήνα και πάλι Ναύπλιο.
Όμως δεν είναι έτσι, τα προβλήματα που μας πλάκωσαν, έπεσαν και πάνω μου, λιγότερο ή περισσότερο από άλλους.
Επιλογή είναι ο τρόπος αντιμετώπισης και διαχείρισης, για τον Prefadoro μονόδρομος, αγώνας από κάθε μετερίζι και με όποιο προσωπικό κόστος.
Βγήκα τώρα στα "πίσω χρόνια" της ζωής ξανά στον αγώνα, για μένα αλλά και τα παιδιά μου, τα παιδιά των φίλων, τα παιδιά όλου του κόσμου.
Μπορώ να λουφάρω και να βολευτώ, αυτό άλλωστε μου λένε όσοι με βρίζουν, χωρίς να το καταλαβαίνουν οι ανόητοι, όμως δεν μπορώ τώρα στα "πίσω χρόνια" να προδώσω αξίες και τη συνείδηση μιας ζωής.
Προτιμώ να γράφω για τις άδικες και άπονες εξουσίες, για τις εξουσίες που καταπατούν όλα τα δίκια για να συνεχίσουν τις εξουσίες τους, όσο μπορώ να δείχνω πόσο αδίστακτες είναι, όσο μπορώ να τις ξεγυμνώνω στη διαχείριση του χρήματος και της προσωρινής τους μάταιης κυριαρχίας που χάνεται στον επόμενο εκλογικό τόνο.
Έχει και αυτό τη μαγεία του, όταν στριμώχνεις την εξουσία με στοιχεία και δεν μπορεί να απαντήσει, αφρίζει ξαφρίζει, βλαστημάει, "πάλι με έπιασε ο πούστης", και άλλη λάσπη, και δώστου οι παπαγάλοι να σε βρίζουν.
Τότε λες, αξίζει ρε Prefadore, ούτε άτρωτοι είναι, ούτε πανίσχυροι, και το βράδυ κοιμούνται με τύψεις.
Εγώ τουλάχιστον κοιμάμαι ήρεμος.
Prefadoros