Ένα όμορφο διήμερο που "βούλιαξε" το Ναύπλιο

Τα μηνύματα ήταν από μέρες θετικά, ξενοδοχείο ούτε για δείγμα και πολλές παρέες έτοιμες για την κάθοδο, βοήθησε και ο καιρός, ακόμα και για μονοήμερα.

Ένα από τα καλύτερα διήμερα-τριήμερα της χρονιάς, πόσο ανάγκη το είχαν οι επαγγελματίες δεν είναι ανάγκη να το γράψω.

Να ελπίσουμε και να ευχηθούμε να έχουμε και άλλα γιατί μπαίνουμε στην πιο δύσκολη περίοδο και μέχρι τα Χριστούγεννα προβλέπεται χοντρό σφίξιμο.

Με τόσες υποχρεώσεις οι επαγγελματίες και τόση πίεση από τους μηχανισμούς είσπραξης φόρων, εισφορών, τελών και των άλλων λειτουργικών εξόδων μοιάζει πραγματικός "Γολγοθάς" η πορεία στο χειμώνα.

Θα δούμε, μακάρι όλοι να την αντέξουν.

Για τις παρελάσεις, νομίζω ότι έχουν χάσει το νόημα και την ατμόσφαιρα που είχαν κάποτε, μάλλον πρέπει να αρχίσει ένας διάλογος για το πως πρέπει να τιμούμε τις εθνικές μας μνήμες, όλα αλλάζουν άλλωστε με το χρόνο.

Έφυγε ένας δικός μας, ο Λου Ριντ, τεράστια προσωπικότητα όχι μόνο της ροκ, χαρισματικός και παθιασμένος για ζωή, αν μπορεί και μπόρεσε να την πάει πιο πέρα.

Δύσκολα για όλους, να καταλάβουν, πρέπει να ασχοληθείς, να συμπορευτείς, να ψάξεις, να ταυτιστείς, αλλιώς; Προχωράς σφυρίζοντας.

Σόκαρε το 1973 την παγκόσμια συντηρητική κοινωνία όταν παρέα με τον Μικ Τζάγκερ και τον Ντέϊβιντ Μπόουι, φίλησε στο στόμα τον τελευταίο.

Στο συντηρητικό μας Ναύπλιο, που ακόμα καμώνεται πως δεν τρέχει τίποτα, ένα τέτοιο φιλί δινόταν, κοντά σαράντα χρόνια πριν, στη μαγική Sirena, εκεί που οι συμβιβασμοί και οι συμβατικότητες της καταπιεσμένης και καλουπωμένης κοινωνίας έμεναν στο "πατάκι" της εισόδου.

Κατά τα άλλα, στα αξιοσημείωτα, η εγκάρδια χαιρετούρα του Αντιδήμαρχου Γιάννη Τζαρίμα στον Prefadoro τις πρωινές ώρες στο NEGRO.

Μη θέλετε να γράψω και τι είπαμε, ο Prefadoros είναι τάφος.

Prefadoros