Η μέθοδος διατηρείται μέχρι τις μέρες μας και χρησιμοποιείται από μερικούς σημερινούς νέους, θεωρώντας προφανώς ότι είναι αποδοτική και συμφέρουσα.
Βέβαια οι εποχές άλλαξαν, τώρα κάποιοι ψάχνουν για φαγώσιμα και χρήσιμα αντικείμενα στους σκουπιδοτενεκέδες, οι πιο πονηροί όμως περιμένουν τις ευκαιρίες για να σαλτάρουν, όχι στο καμιόνι με τα πράγματα αλλά στο καμιόνι της εξουσίας.
Να σας πω μια ιστορία, ένα παραμύθι, που συμβαίνει σε μια επαρχία της χώρας και δεν έχει σχέση με πρόσωπα που ίσως μοιάζουν με γνωστά δικά μας.
Ο πανίσχυρος κομματικός Άρχων και στο ανώτερο αξίωμα αναγορευθείς, με την ψήφο των συμπολιτών, με το κόμμα που έχει κάνει την εξουσία ιδεολογία, αισθάνεται την ανάγκη να ενισχύσει την κυριαρχία του με τη στρατολόγηση μερικών νέων, με ηλικιακή διαφορά δεκαπέντε με είκοσι χρόνια, ώστε να ενισχύσει και εδραιώσει την υπεροχή του, χωρίς να κινδυνεύει τουλάχιστον άμεσα και σύντομα από αυτούς η κυριαρχία του.
Για να δέσει η εξάρτηση του νέου από τον κυρίαρχο, τον κατεβάζει σε κατώτερο στίβο όπου και τον πριμοδοτεί, ώστε να προκριθεί και έτσι να γίνει η εξάρτηση απόλυτη.
Ο νεαρός λοιπόν πριμοδοτηθείς, αν και δεν έχει μπει στον αγώνα, ούτε αθλητικά δεν φόρεσε, προφανώς δεν μπορεί, αναφέρει μόνο κάνα δυο φορές το όνομά του στο στίβο που αγωνίστηκε, βλέποντας να αλλάζουν οι ισορροπίες και το κόμμα μαζί με τον Άρχοντα κινδυνεύουν να πάνε στα αζήτητα, κάνει το μικρό σάλτο, δεν φτάνει στο καμιόνι, παριστάνει τον διανομέα της πραμάτειας που πετάνε οι άλλοι, αλλά...
Είναι δύσκολο και αυτό ξέρετε, θέλει κάποιες προϋποθέσεις και να έχεις κυρίως εντιμότητα, πολιτική ηθική που λένε.
Μόλις βλέπει ότι στο νέο μαγαζί οι ρόλοι μοιράζονται, "κόβει ρόδα μυρωμένα", από την άλλη μεριά, ο Άρχων και οι άλλοι του πρώην κόμματος, παλιές και έμπειρες καραβάνες, την έχουν στημένη και περιμένουν.
Ο ατελής σαλταδόρος με την πρώτη προσφορά τσιμπάει, σίγουρα πράγματα σου λέει, εδώ θα με κάνουν Αντί, τι να ψάχνω με τους άλλους που χρειάζεται αγώνας και προσπάθεια.
Αφού η θέση χήρεψε, δική μου θα γίνει, άσχετα αν οι ψήφοι μου δεν είναι ούτε εκατό, θα προσθέσουν οι άλλοι, οι προστάτες.
Όπως όμως σε όλα τα παραμύθια, υπάρχει και ο κακός, στη συγκεκριμένη περίπτωση, η κακιά, που έχουν υποσχεθεί άλλοι Άρχοντες να την υποστηρίξουν και μπλέκονται και Τοπικοί Αγώνες, που από μια απρόσεκτη κίνηση μπορεί να γίνουν όλα κουλουβάχατα.
Περιμένετε τη συνέχεια του παραμυθιού; Δεν υπάρχει, προς το παρόν.
Επειδή όμως οι ρουφιάνοι σε αυτή την επαρχία της χώρας μας φύονται σαν τις πορτοκαλιές, ότι νεότερο θα ανακοινώνεται δια της αφηγήσεως.
Prefadoros
Ο Μεγάλος Μιχάλης Γενίτσαρης: