Καταλαβαίνω για μερικούς τη συναισθηματική επιρροή, για κάποιους άλλους την άρνηση της αποτυχίας του ιδεολογικού περιτυλίγματος και για λιγότερους τις υστερόβουλες σκέψεις συμφέροντος.
Όμως λυπάμαι για όλους, θα απογοητευτούν, όχι γιατί ο Σαμαράς δεν είναι ικανός ή άξιος.
Αυτό λίγο ενδιαφέρει, δεν είναι προσωπικό το θέμα, αυτό που έχει σημασία είναι ακριβώς το τι θα καταφέρει.
Εκεί θα κριθούν όλα και αν θέλετε θα χαρακτηρίσουν και τον πρωταγωνιστή.
Η σιγουριά του Prefadorou ότι ο Σαμαράς θα αποτύχει βασίζεται σε πολύ απλά γεγονότα.
Αντιπαρέρχομαι υποσχέσεις και αναιρέσεις, αλλαγές θέσεων και ψεύτικα προγράμματα, ξεχνάω ανακολουθίες και εκβιαστικές λογικές.
Τα δέχομαι σαν τακτικές μιας στρατηγικής που τον οδήγησε στον Αντικειμενικό σκοπό, την Πρωθυπουργία αλλά και την προσπάθεια επίλυσης του κυρίαρχου προβλήματος της χώρας που την συνοδεύει.
Πάμε λοιπόν στα γεγονότα, τον Φεβρουάριο, για να πείσει τους Βουλευτές της ΝΔ και τους οπαδούς της να ψηφίσουν το Μνημόνιο που συνόδευε το PSI, μας είπε ότι το χρέος, τότε, θα μειωνόταν κατά 100 δις Ευρώ τουλάχιστον εξ΄αιτίας του κουρέματος και θα παίρναμε την ανάσα για να προχωρήσουμε με καλύτερους όρους προς την αναγκαία ανάπτυξη.
Οκτώ μήνες μετά, το χρέος έχει εκτοξευτεί στο 175% του ΑΕΠ και θα φτάσει στο 190% του χρόνου, ενώ το συνολικό πραγματικό όφελος από το PSI δεν ξεπέρασε τελικά τα 15 δις Ευρώ τα οποία έχασαν στην ουσία οι Ελληνικές Τράπεζες, τα Ασφαλιστικά Ταμεία και άλλοι Οργανισμοί.
Το ΔΝΤ ήδη ζητάει νέο κούρεμα αφού το χρέος δεν είναι βιώσιμο, παρά το πρώτο κούρεμα και τις θυσίες του Ελληνικού λαού.
Με ύφεση κοντά στο 7% και ανεργία πάνω από 24,5% νομίζω ότι δεν χρειάζονται άλλες γνώσεις για να καταλάβει κανείς ότι τα βράχια απέχουν πλέον μερικές εκατοντάδες μέτρα.
Ο Σαμαράς έπαιξε όλα του τα χαρτιά, μετά το σχηματισμό Κυβέρνησης συνεπικουρίας ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, στην επαναδιαπραγμάτευση και στην πολιτική λύση του προβλήματος.
Σωστή από την πλευρά του η σκέψη, όμως η άνευ όρων παράδοση στη Μέρκελ, έτσι φάνηκε και ορισμένα γεγονότα δείχνουν, μας οδήγησε σε νέο αδιέξοδο.
Ούτε τελικά επαναδιαπραγμάτευση έγινε ούτε αποφασιστική πολιτική Ευρωπαϊκή παρέμβαση υπάρχει.
Αποτέλεσμα όλων αυτών το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, αλλά και τα άλλα τραγελαφικά εντός Βουλής, που οριακά μπορεί να έδωσε παράταση στο βίο της Κυβέρνησης Σαμαρά αλλά καθόλου δεν έπεισε τους Γερμανούς επικυρίαρχους αλλά και τις χιλιάδες λαού, παρά τη βροχή και τα χημικά, που διαδήλωσαν έξω από τη Βουλή και σε όλες σχεδόν τις πόλεις της χώρας.
Έτσι ακούσαμε με το καλημέρα ότι θα αποφασιστεί, το πότε και το πως, θα μας δοθεί η δόση των 31,5 δις Ευρώ προσεχώς, ψυχρολουσία.
Ο Σαμαράς και ο Στουρνάρας σε όλους τους δραματικούς τόνους μας έχουν πληροφορήσει ότι μέχρι 15 Νοεμβρίου έχουμε χρηματικά αποθέματα, επομένως;
Τι γίνετε; μια λαβωμένη Κυβέρνηση, μια τραυματισμένη εσωτερική Τρόικα, ένας λαός χτυπημένος και στα όρια εξαθλίωσης, πόσες δυνατότητες και πόσα περιθώρια αντίδρασης έχουν;
Αν ο Αντώνης Σαμαράς δεν έχει κρατήσει κάποιο άσσο στο μανίκι, για να κερδίσει ή να παρατείνει την παρτίδα, τότε πολύ γρήγορα τη λύση θα δώσει ο λαός, όπως πάντα.
Όσο για τους φίλους μου, ε γέροι είμαστε πια, θα αναπολούμε λέγοντας ιστορίες.