Δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να πας, απλά είναι λίγες οι ευκαιρίες και πολύ λιγότερες το χειμώνα λόγω των καιρικών συνθηκών.
Το ταξίδι όμως έπρεπε να γίνει τώρα, δεν έπαιρνε αναβολή, έπρεπε να αποχαιρετήσουμε και να τιμήσουμε, όπως του έπρεπε, ένα δικό μας άνθρωπο, έτσι ανεβήκαμε με τον παλιόκαιρο.
Έχω πάει άλλες τρεις φορές, δύο Πάσχα και ένα καλοκαίρι, αλλά οι συνθήκες και η φύση ήταν τότε τελείως διαφορετικά, άσε που έχουν περάσει και κάμποσα χρόνια.
Το meteo και η ΕΜΥ δεν μας τα έλεγαν καλά, βάλτε και την καρμανιόλα Κιάτο Πάτρα και έχετε την πρώτη γεύση της διάθεσης να οδηγήσεις.
Δεν θα σταθώ περισσότερο, από την απλή αναφορά, για τον απαράδεκτο δρόμο Κιάτο Πάτρα που δεν ξέρω πόσα χρόνια φτιάχνεται και το μόνο που διαπιστώνω κάθε φορά που περνάω είναι ότι προστίθενται και άλλα κολονάκια.
Πρέπει να είμαστε λαός τελείως ηλιθίων για να ανεχόμαστε αυτό το πράγμα και να κάνουμε ευχέλαια, να ανάβουμε καντήλια, να λέμε όσες προσευχές ξέρουμε και σταυρούς κάθε τρεις και λίγο μέχρι να φτάσουμε στο τέρμα.
Δισεκατομμύρια δραχμών και ευρώ έχουν καταναλωθεί και δεν αντιδρούμε, απλά προσευχόμαστε να μην σκοτωθούμε.
Περνάς τη γέφυρα και λες, "ρε πούστη μου" είμαστε Ευρώπη κι ακόμα παραπέρα, μετά παίρνεις μια νταλίκα από πίσω και σε πάει με ένα άθλιο δρόμο γεμάτο λακκούβες, ανάλογα με τον καιρό σε όση ώρα γουστάρει μέχρι το Μεσολόγγι.
Κάπου εκεί αν δεν χαθείς σε κάτι περίεργα δαχτυλίδια βγαίνεις στην Ιόνια Οδό και πας γρήγορα μέχρι κοντά στην Αμφιλοχία όπου σε περιμένει το δεύτερο τεστ αντοχής οδηγού και αυτοκινήτου, αφήνουμε τον κίνδυνο αφού συνηθίσαμε πλέον και γλίτωσαν και οι Άγιοι τα Τάματα.
Δεξιά Αμφιλοχία και βρίσκουμε το φανταστικό και τελευταίο χωριό της Αιτωλοακαρνανίας, το πασίγνωστο για το φρέσκο ψάρι του, Μενίδι.
Για όσους δεν έχουν πάει προς τα εκεί απέχει είκοσι χιλιόμετρα από την Άρτα και είναι κατά κάποιο τρόπο η παραθαλάσσια διέξοδος της Άρτας.
Μπήκα μέσα στο πανέμορφο Μενίδι, στην παραλία και ανοίξανε οι ουρανοί, το χαλάζι ήταν μόνο σαν στραγάλι.
Ξανά Ιόνια προς Άρτα και γρήγορα από τον περιφερειακό για να απολαύσουμε το γιοφύρι, δεν έχω εικόνα λόγω κάποιου λάθους αλλά με φουσκωμένο πράσινο το ποτάμι, γαλαζοπράσινο φωτισμό στις βάσεις και άγριο βροχερό σκηνικό καταλαβαίνετε το θέαμα, εκπληκτικό.
Πάμε για τα Τζουμέρκα, ευτυχώς ο δρόμος για επαρχιακός σε πολύ καλή κατάσταση, όμως με τόσο νερό, χαλάζι, αστραπές και κεραυνούς να τραντάζουν τα βουνά γύρω είναι δύσκολο να ανέβεις.
Θέλετε από άγνοια κινδύνου ή γιατί δεν θυμόμουνα καλά τις αποστάσεις από τις άλλες φορές που είχα πάει, άντε και κοντεύουμε, άντε και φτάνουμε, που να φτάσουμε ρε παιδιά; εξήντα χιλιόμετρα από την Άρτα ανηφόρα, μέσα στα βουνά και μας έπιασε και η νύχτα.
Μην το κάνουμε και θρίλερ, το σημαντικό ήταν ότι όλα τα αυτοκίνητα που ανέβηκαν, το κατάφεραν χωρίς ευτυχώς ιδιαίτερο πρόβλημα.
Όμορφο μεγαλοχώρι, έδρα του Δήμου όλων των χωριών γύρω, τοπίο αλπικό, νερά και έλατα, καταπληκτικές πίτες, όχι με σπανάκι αλλά με άγρια χόρτα, τσίπουρο, παϊδάκια, βραστό και χοιρινές πανσέτες, τζάκια και μεγάλες ξυλόσομπες, ηρεμία παντού, οι μόνοι ήχοι που άκουγες έξω ήταν τα νερά που έτρεχαν και τα πουλιά.
Οι ειδήσεις και οι αστέρες της τηλεόρασης, μόνο για χάζεμα, εδώ μοιάζουν σαν μορφές άλλου πλανήτη, αυτά που λένε δεν αγγίζουν κανέναν.
Η ζωή σε άλλους ρυθμούς, αυθεντική, οι άνθρωποι πιο αγνοί, πιο αργοί, χωρίς άγχος και αγωνία να προλάβουν, άραγε τι; έτσι κι αλλιώς εδώ χρειάζεσαι τόσα λίγα.
Τα χρόνια της κατοχής στήθηκε σε αυτά τα βουνά το ηρωικό αντάρτικο με εμπνευστή και καθοδηγητή το Ναπολέοντα Ζέρβα, το Βουργαρέλι ήταν το ορμητήριο.
Και κάτι που οι περισσότεροι δεν ξέρουν λόγω ηλικίας και οι παλιότεροι έχουν ξεχάσει, όταν μπήκαμε στην τότε ΕΟΚ και ήρθαν οι πρώτες ενισχύσεις σε αγρότες της εποχής, ο Ράλλης ως Πρωθυπουργός και ο Αβέρωφ ως Υπουργός εδώ έδωσαν τις πρώτες επιταγές των πεντακοσίων δραχμών, επειδή η Ήπειρος ήταν η πλέον φτωχή περιοχή των χωρών της ΕΟΚ.
Στα παράξενα και απίθανα αυτού του κράτους και της οργάνωσης και με αφορμή το προηγούμενο, ενώ υπάρχουν τόσες Υπηρεσίες και Κέντρο Υγείας, δεν υπάρχει ούτε υποψία Τράπεζας και αν είναι δυνατόν, ούτε ένα ΑΤΜ που έτσι και δεν το ξέρεις και κάνεις το λάθος να πας χωρίς μετρητά, την έκανες.
Πάντως σκεφτείτε αφού δεν υπάρχει Τράπεζα πόσο λιγότερο άγχος έχουν οι μόνιμοι κάτοικοι.
Τέσσερις πέντε ωραιότατοι, γραφικοί, φιλόξενοι με πολύ ζεστό περιβάλλον Ξενώνες για τους επισκέπτες όλο το χρόνο διαθέσιμοι.
Η επιστροφή με τον ίδιο καιρό, πολλές βροχές και λακκούβες που στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να σου ρημάξουν το αυτοκίνητο και στη χειρότερη να βρεθείς σε κάνα Νοσοκομείο ή και πιο πέρα.
Ντροπή είναι η μόνη λέξη που ταιριάζει, η τσίπα των Κυβερνώντων δε νομίζω ότι ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, είναι κάτι πολύ περισσότερο.
Είναι από τις φορές που λες ότι φταίει ο λαός, απλά γιατί ανέχεται και στηρίζει την εξουσία, τόσα χρόνια, χωρίς αυτή να του παρέχει τα αυτονόητα.
Η Ευρώπη μας μάρανε, να μείνουμε στο Ευρώ και δεν κοιτάμε ούτε αυτά που έχουμε μπροστά μας, που δεν διαμαρτυρόμαστε ούτε για εκείνα που μπορεί να μας καταστρέψουν την περιουσία ακόμα και την ίδια μας τη ζωή.
Τη ζωή που συνεχίζεται και κάθε μέρα μας φέρνει και κάτι καινούργιο, από αύριο θα τα σχολιάζουμε και πάλι.
Α! να μην ξεχάσω, οι παραγωγοί πορτοκαλιών της Άρτας πούλαγαν στο δρόμο 0,30 το κιλό.
Prefadoros