Ένα κόμμα δημιουργείται και έχει λόγο ύπαρξης, όταν διαθέτει ιδεολογικό ή έστω πολιτικό υπόβαθρο και εκφράζει ακόμα και κάποιες μειοψηφίες πολιτών.
Ένα άθροισμα με τα υπόλοιπα της "αριστερής" ΔΗΜΑΡ, τα υπόλοιπα της νεοφιλελεύθερης ΔΡΑΣΗΣ, μερικούς αυτοαποκαλούμενους ως μεταρρυθμιστές, μερικούς δεξιούς, μερικούς ολίγον αριστερούς, μερικούς δεξιοκεντροαριστερούς, μερικούς αυτοπροσδιορίζομενους ως σημαντικούς πολιτικούς αστέρες, με αρχηγό έναν που "όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει", που έχει λύσεις για όλα και τον διαφημίζουν ακατάπαυστα τα ΜΜΕ, δεν περιμένεις να προσφέρει κάτι στο λαό, να δώσει έστω ελπίδα για κάτι διαφορετικό.
"Τα αλλάζουμε όλα..." λέει το προεκλογικό σύνθημα, όπως επί Σημίτη "εκσυγχρονίστηκε" το κράτος, όπως επί Καραμανλή έγινε "επανίδρυση" του κράτους, όπως και επί Παπανδρέου με το ίδιο σύνθημα "Γιώργο άλλαξε τα όλα", δεν άλλαξε τίποτα και έμειναν μόνο τα ανέκδοτα, έτσι θα γίνει και με το Ποτάμι.
Πριν από το Ποτάμι, το ρόλο του μπαλαντέρ, τα μαξιλαράκια του οικονομικοεκδοτικού κατεστημένου που τα προώθησαν και τα πρόβαλλαν μέχρι να εξαφανιστούν, μην έχοντας πλέον ρόλο να παίξουν, τον είχαν αναλάβει ο ΛΑΟΣ και η ΔΗΜΑΡ.
Αυτό το ρόλο παίζει το Ποτάμι, από τη μια μεριά να κόψει ψήφους από την Αριστερά και από την άλλη να γίνει ο πρόθυμος συνέταιρος σε συγκυβέρνηση ώστε να περιοριστούν οι όποιες πραγματικές αλλαγές θα επιχειρηθούν.
Απλά είναι τα πράγματα, πάντα θα υπάρχουν πρόθυμοι φιλόδοξοι, να ακουμπούν οι "αόρατοι" εξουσιαστές τα συμφέροντά τους.
Ας μας πει πρώτα το πολιτικό Ποτάμι τις πηγές που το τροφοδοτούν και που εκβάλει, και τα λέμε.
Μέχρι τότε...
Prefadoros