Όπως πάντα, αυτός που κινδυνεύει να χάσει τις εκλογές, δραματοποιεί την κατάσταση, με στόχο την απόφαση των εκλογέων, ως δήθεν την πιο κρίσιμη των τελευταίων χρόνων, πιο σημαντική για το μέλλον του τόπου και άλλα εκφοβιστικά, που στόχο έχουν να εγκλωβίσουν τους ψηφοφόρους σε απόφαση συντήρησης με το σκεπτικό, "τι να ψάχνουμε τώρα στους άλλους που δεν ξέρουμε".
Φυσικά είναι απόλυτα λογική αυτή η τακτική και έχει αποτέλεσμα μέχρις ενός σημείου, απευθύνεται στο θυμικό και τα φοβικά σύνδρομα ανθρώπων που έχουν μάθει από γεννησιμιού τους να είναι πιστοί και υπάκουοι στα κελεύσματα της εξουσίας, που συνήθως είναι άκρως συντηρητικά και δεν αφήνουν περιθώρια για άλλες σκέψεις που οδηγούν σε απομάκρυνση της τάξης και ηθικής που έχει επιβληθεί.
Κάθε φορά λοιπόν, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, αυτός που θέτει το δίλημμα των τάχα πιο κρίσιμων εκλογών δεν είναι άλλος από αυτόν που κατέχει ήδη την εξουσία.
Αν κρίνουμε από την πορεία μετά από τις κάθε είδους εκλογές, αυτό το δίλημμα αποδεικνύεται μια "μπαρούφα", πολύ απλά γιατί ότι ακολουθεί δεν έχει καμιά σχέση με αυτά που τάχα ήταν τα σημαντικά που θα καθόριζαν τα μελλούμενα.
Οι ισορροπίες αλλάζουν, τα γεγονότα τρέχουν στο δικό τους ρυθμό, πολιτικές προσαρμόζονται και συμμαχίες δημιουργούνται ανάλογα με τα συμφέροντα.
Ξέρετε, κανείς δεν θέλει να ξεβολευτεί, κανείς δεν θέλει να ψάξει τις νέες καταστάσεις, όμως η αλλαγή είναι απαραίτητη, δίνει ζωή στο τέλμα.
Υπάρχει κανείς που αμφιβάλει; Κάποιοι χάνουν, κάποιων τα συμφέροντα μπαίνουν στη βάσανο της δικαιοσύνης και της κριτικής, κάποιοι θα ξαναγυρίσουν στην καθημερινότητα του τίποτα, κάποιοι που άντλησαν δύναμη και χρήμα από την προσωρινή εξουσία θα ξαναγυρίσουν στην αφάνεια, κάποιοι θα γίνουν θλιβεροί κομπάρσοι σε ένα έργο με άλλους πρωταγωνιστές, κάποιοι, κυρίως μη αιρετοί θα τριγυρνούν σα θλιβερές σκιές μπας και τους δώσει κάποιος σημασία, στο περιθώριο της πολιτικής και της ζωής, κάποιοι θα πάψουν να ζουν παρασιτικά σε βάρος του έρημου του κράτους.
Αυτοί είναι που κυρίως τρέμουν και θα δώσουν το "βρώμικο" προεκλογικό αγώνα.
Ο λαός θα αποφασίσει, και γι΄αυτούς.
Nafpliopress
Φυσικά είναι απόλυτα λογική αυτή η τακτική και έχει αποτέλεσμα μέχρις ενός σημείου, απευθύνεται στο θυμικό και τα φοβικά σύνδρομα ανθρώπων που έχουν μάθει από γεννησιμιού τους να είναι πιστοί και υπάκουοι στα κελεύσματα της εξουσίας, που συνήθως είναι άκρως συντηρητικά και δεν αφήνουν περιθώρια για άλλες σκέψεις που οδηγούν σε απομάκρυνση της τάξης και ηθικής που έχει επιβληθεί.
Κάθε φορά λοιπόν, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, αυτός που θέτει το δίλημμα των τάχα πιο κρίσιμων εκλογών δεν είναι άλλος από αυτόν που κατέχει ήδη την εξουσία.
Αν κρίνουμε από την πορεία μετά από τις κάθε είδους εκλογές, αυτό το δίλημμα αποδεικνύεται μια "μπαρούφα", πολύ απλά γιατί ότι ακολουθεί δεν έχει καμιά σχέση με αυτά που τάχα ήταν τα σημαντικά που θα καθόριζαν τα μελλούμενα.
Οι ισορροπίες αλλάζουν, τα γεγονότα τρέχουν στο δικό τους ρυθμό, πολιτικές προσαρμόζονται και συμμαχίες δημιουργούνται ανάλογα με τα συμφέροντα.
Ξέρετε, κανείς δεν θέλει να ξεβολευτεί, κανείς δεν θέλει να ψάξει τις νέες καταστάσεις, όμως η αλλαγή είναι απαραίτητη, δίνει ζωή στο τέλμα.
Υπάρχει κανείς που αμφιβάλει; Κάποιοι χάνουν, κάποιων τα συμφέροντα μπαίνουν στη βάσανο της δικαιοσύνης και της κριτικής, κάποιοι θα ξαναγυρίσουν στην καθημερινότητα του τίποτα, κάποιοι που άντλησαν δύναμη και χρήμα από την προσωρινή εξουσία θα ξαναγυρίσουν στην αφάνεια, κάποιοι θα γίνουν θλιβεροί κομπάρσοι σε ένα έργο με άλλους πρωταγωνιστές, κάποιοι, κυρίως μη αιρετοί θα τριγυρνούν σα θλιβερές σκιές μπας και τους δώσει κάποιος σημασία, στο περιθώριο της πολιτικής και της ζωής, κάποιοι θα πάψουν να ζουν παρασιτικά σε βάρος του έρημου του κράτους.
Αυτοί είναι που κυρίως τρέμουν και θα δώσουν το "βρώμικο" προεκλογικό αγώνα.
Ο λαός θα αποφασίσει, και γι΄αυτούς.
Nafpliopress