30.000 Ευρώ χρωστά κάθε Έλληνας, από αυτά που "μαζί τα φάγαμε"

Το παιδί που γεννιέται σήμερα, ο γέρος που μετριέται με το θάνατο σε κάποιο Νοσοκομείο, ο άνεργος, ο απελπισμένος επαγγελματίας, ο νέος που παίρνει το δρόμο της ξενιτιάς, αυτός που χτες απολύθηκε και έχασε τη δουλειά του, εκείνος που βλέπει τη σοδειά στο χωράφι απούλητη, εκατομμύρια πολιτών που νοιώθουν την εξαθλίωση των εξοντωτικών Μνημονίων, όλοι μα όλοι χρωστάμε από 30.000 Ευρώ ο καθένας.

Μετά τόσων χρόνων οικονομικών θυσιών, βίαιων και απάνθρωπων αλλαγών στις συνθήκες εργασίας αλλά και υποβάθμισης των κοινωνικών παροχών που έχει υποχρέωση το κράτος να παρέχει στους πολίτες του, αφού διαλύθηκε κάθε ιστός παραγωγής και αλληλεγγύης, εξαντλήθηκαν όλα τα αποθέματα αντοχής ενός ολόκληρου λαού, κάθε πολίτης που έχει στην ταυτότητά του την Ελληνική Ιθαγένεια, χρωστά 30.000 Ευρώ.


Τόσο είναι το χρέος σήμερα, όσο ήταν και πριν από πέντε χρόνια, Στα 320,4 δισ. ευρώ το χρέος στα τέλη Μαρτίου 2014, στο 175,1% του ΑΕΠ.

Και έρχονται τώρα και πάλι, οι υπεύθυνοι του χρέους, του τότε και κυρίως του τώρα, να μας ζητούν την ψήφο μας, γιατί λίγο λέει έμεινε ακόμα για να φάμε με χρυσά κουτάλια.

Αλλιώς; Θα ξαναπάμε πίσω, το που ακριβώς δεν μας το λένε, έτσι γενικά, όπως γενικά μας έφτασαν εδώ που μας έφτασαν, τάζοντας άλλα πριν από κάθε εκλογή.

Με το ίδιο πάντα εκβιαστικό δίλημμα.

Αν οι μέχρι το 2009 Κυβερνήσεις έχουν τεράστιες ευθύνες, οι από το 2010 μέχρι σήμερα έχουν εγκληματικές ευθύνες.

Ξεχνάμε εύκολα, πιο εύκολα μας πείθουν, ζητάμε όλοι κάπου να ακουμπήσουμε, αυτό εκμεταλλεύονται, γνωρίζουν καλά το παιχνίδι, το εφαρμόζουν κάθε φορά και στο τέλος κερδίζουν.

Κι΄όμως, έχουμε την ευκαιρία, μπορούμε, να προσπαθήσουμε, να πούμε όχι σε αυτές τις Μνημονιακές πολιτικές που μας έφτασαν εδώ, να δώσουμε πραγματική μάχη για το λαό και την Πατρίδα.

Οι Συγκυβέρνηση, με όποια ονόματα και αν εμφανίζεται, τα παραρτήματα του συστήματος, πρέπει να τιμωρηθούν πολιτικά, να καθίσουν στην άκρη, να αφήσουν άλλες δυνάμεις στη θέση τους, άλλα πρόσωπα και πολιτικές.

Ακόμα και ότι καλό μπορούσαν να προσφέρουν το έχουν εξαντλήσει προ πολλού, είναι η ώρα της μεγάλης ανατροπής, της απόφασης να πάμε υπερήφανα και με αξιοπρέπεια να διεκδικήσουμε αυτά που μας στέρησαν, αυτά που σαν κοινωνία δικαιούμαστε.

Είναι η ώρα να εμπιστευτούμε την Αριστερά, να της δώσουμε την ευκαιρία να μας βγάλει από το μονόδρομο της λιτότητας και εξαθλίωσης που μας οδήγησαν η Συγκυβέρνηση και οι διεθνείς προστάτες της.

Όσο επιμένουμε στους ίδιους και στις ίδιες πολιτικές τα πράγματα θα γίνονται χειρότερα.

Όποιος δεν το καταλαβαίνει και περιμένει καλύτερες μέρες να έρθουν από αυτούς, θα περιμένει για πολύ και μάταια.

Prefadoros