Αρνήθηκε, για λόγους αρχής, αλλά και γιατί είχε δεσμευτεί απέναντι σε καμιά τριανταριά, τότε, συμπολίτες που τον ακολουθούσαν στο εγχείρημα, όλοι νέοι στην πολιτική και μακρυά από συμφέροντα, "πως να τους πουλήσω; ακόμα και ένας να ήταν δεν θα το έκανα" θα εξομολογηθεί σε λίγους φίλους πολύ αργότερα.
Κάποιοι που πιστεύουν ότι "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα", θα τον πουν και κορόιδο που αρνήθηκε τότε και που ίσως εκείνο το όχι καθόρισε και την πολιτική του πορεία στο σήμερα.
Παρά τα όσα η προπαγάνδα διαδίδει, ελάχιστα πράγματα έχω γράψει για το Χρήστο Γραμματικόπουλο στον Prefadoro, πολύ λιγότερα από οποιονδήποτε άλλο που πρωταγωνιστεί στα Δημοτικά πράγματα του Δήμου Ναυπλιέων.
Τον γνώρισα το 1998 σαν Δημοτικό Σύμβουλο της Αντιπολίτευσης, εύστροφος, έξυπνος, με γρήγορη αντίληψη, άποψη, συμμετοχή όπου έπρεπε και θετική ψήφο για ότι θεωρούσε ότι ήταν για το καλό του Δήμου και των Δημοτών.
Αν ρωτήσεις, ακόμα και σήμερα, τους συμπολίτες μας πολλοί από αυτούς θα μιλήσουν υποτιμητικά, ο "Κλώνος", ο "Χρηστάκης", φορά το παντελόνι ψηλά, παλιομοδίτης, συντηρητικός, ακόμα και για την οικογενειακή του κατάσταση θα πουν.
Η τρέλα του παραλόγου, κράμα, αχταρμάς άγνοιας, χολής και ζήλιας για πολλούς, προπαγάνδας για προφανείς πολιτικούς λόγους για άλλους.
Έχεις κάτι να πεις για το επίπεδο και τη μόρφωση του; Όχι, για την προσωπική του ζωή; Όχι, για την επαγγελματική; Όχι, για την οικογενειακή; Όχι, για την πολιτική του δράση και συμπεριφορά; Όχι.
Τότε; Τι τρέχει ρε συμπολίτες με τον Γραμματικόπουλο;
Πριν από το γεγονός του 2010, είχε αποφασίσει να μην συμμετέχει στις εκλογές του 2006 με τον Παναγιώτη Αναγνωσταρά, όταν είδε το νέο αίμα που αυτός έφερε στο Συνδυασμό και γιατί ήθελε πριν διεκδικήσει τη Δημαρχία να έχει απεμπλακεί από κάθε κουσούρι της παράταξης Αναγνωσταρά.
Άφησε τον εύκολο δρόμο των αξιωμάτων και της σίγουρης διαδοχής στη Δημαρχία, μετά τον Αναγνωσταρά και ακολούθησε το μοναχικό δρόμο της απελευθέρωσης από συμφέροντα και δεσμεύσεις που θα υπέσκαπταν από την αρχή κάθε προσπάθεια ανεξάρτητης άσκησης της εξουσίας.
Μαχητής από τη φύση του προτίμησε να μείνει τέσσερα χρόνια μακρυά, για να επανέλθει με ένα καινούργιο Συνδυασμό και νέα πρόσωπα, μοναδικός του στόχος να προσφέρει στην πόλη του και το Δήμο.
Σιγά θα πουν αρκετοί για την αγιογραφία του Prefadorou, είναι όμως αγιογραφία; Υπάρχει υπερβολή ή μήπως και λίγα γράφω;
Αυτός λοιπόν ο τύπος, που τόσα έχει ακούσει χωρίς να αντιδρά, λόγω χαρακτήρα και νοοτροπίας ότι η καλύτερη απάντηση είναι η ίδια μας η ζωή, προτίμησε να πολιτευτεί όπως ακριβώς είναι, χωρίς συμβιβασμούς και προεκλογικά κόλπα.
Δεν έβγαλε έξω τα πουκάμισα, δεν κυκλοφορούσε χωρίς λόγο για να παριστάνει ότι είναι λαϊκός τύπος και δίπλα στον πολίτη, δεν εκμεταλλεύτηκε την όποια συμμετοχή του στις δράσεις του Δήμου, δεν είχε την υποστήριξη συγγενών και φίλων της εξουσίας, ούτε εργολάβων και προμηθευτών, δεν δέχθηκε όρους από υποψηφίους, δεν έταξε θέσεις και εξυπηρετήσεις, υποσχέθηκε ισονομία και δικαιοσύνη, διαφάνεια και σεβασμό στο χρήμα του Δημότη, δεν πλησίασε κοινωνικές ομάδες με επιρροή, το χέρι των παπάδων το φίλησε γιατί το πίστευε, τα Σώματα Ασφαλείας τα τίμησε γιατί το αξίζουν, το κόμμα του δεν το απαρνήθηκε για να παραστήσει τάχα τον ανεξάρτητο, ούτε τον ιδεολογικό χώρο που ανήκει, δεν κρύφτηκε πίσω από Υπουργούς, νυν και πρώην πολιτικούς, αρνήθηκε να εκτελέσει εντολές και προχώρησε μόνος του με πολλούς νέους φίλους και λίγους παλιούς να δώσει τη μάχη έντιμα και καθαρά.
Ξέρω, θα πείτε ότι έχασε, ναι, το ερώτημα όμως επιτρέψτε μου να το ολοκληρώσω:
Ποιος έχασε;
Ο Γραμματικόπουλος; Τι ακριβώς έχασε μπορείτε να μου πείτε; Κατ΄αρχήν δεν είχε καμιά εξουσία για να την χάσει, δεν περίμενε από την εξουσία για να ζήσει, δεν περίμενε από τη Δημαρχία να καταξιωθεί, δεν έχασε τίποτα από την οικογενειακή, οικονομική και πολιτική του υπόσταση, το αντίθετο θα έλεγα, επιβεβαίωσε την αξιοπρέπεια που τον καθοδηγεί σε όποιες συνθήκες και αν αντιμετωπίζει.
Θα κλείσω λίγο σκληρά, έτσι πρέπει για τους έστω λίγους ανόητους, ο Γραμματικόπουλος μορφώθηκε στο ανώτερο εκπαιδευτικό ίδρυμα της χώρας, το ΕΜΠ, δεν άσκησε ποτέ εξουσία με το Γιώργο Τσούρνο για να θεωρείται επίγονος, όπως αυτοί που κυβερνούν το Δήμο από το 2002 μέχρι και σήμερα, ξεκίνησε μόνος του μια λαμπρή επαγγελματική δραστηριότητα, χωρίς πλάτες και χωρίς να εμπλακεί σε δουλειές με το κράτος και το Δήμο, όπου θα μπορούσε να πολλαπλασιάσει τα κέρδη του, βασίστηκε μόνο σε αυτά που κατασκεύαζε ο ίδιος και στην αποδοχή του κόσμου, θα μπορούσε να έχει πολύ περισσότερα αν ήταν αυτοσκοπός του η αλαζονεία του κέρδους και του χρήματος, πράγμα που αν το έκανε πολλοί από τους τωρινούς επικριτές του είναι σίγουρο ότι θα τον αποθέωναν και θα τον ακολουθούσαν.
Αμφιβάλει κανείς; Πόσο χρόνο έχει καταναλώσει και πόσο χρήμα έχει ξοδέψει, από την τσέπη του και όχι από άλλες πηγές; Για ποιο λόγο αγαπητοί συμπολίτες; Για να πάρει τον τίτλο του Δημάρχου; Ή μήπως για να βγάλει περισσότερα λεφτά;
Μα η μέχρι τώρα πορεία της ζωής του μας φωνάζει το αντίθετο, οδηγός του είναι η αξιοπρέπεια που σε καμιά περίπτωση δεν είναι διατεθειμένος να ανταλλάξει με οποιοδήποτε αξίωμα η προσωπικό όφελος.
Να το αρνηθούμε και αυτό; Ε όχι, δεν αξίζει για κανέναν συμπολίτη μας, πόσο μάλλον για κάποιον που έχει αποδείξει σε κάθε ευκαιρία ότι οι ικανότητες, το ήθος και η θέληση του είναι στη διάθεση του κοινωνικού συνόλου, χωρίς προαπαιτούμενα και ανταποδοτικά ζητούμενα.
Στις πρόσφατες εκλογές οι περισσότεροι συμπολίτες μας προφανώς επέλεξαν με άλλα κριτήρια αυτόν που θα μας κυβερνήσει τα επόμενα πέντε χρόνια, τελείως διαφορετικά από αυτά που χαρακτηρίζουν το Χρήστο Γραμματικόπουλο.
Το σίγουρο είναι ότι ο Χρήστος Γραμματικόπουλος θα παραμείνει αξιοπρεπής.
Prefadoros