Η άλλοτε πανίσχυρη εκδοτική επιχείρηση του ΚΚΕ κατέρρευσε με τα νέα δεδομένα που δημιούργησε η κρίση και ο ανταγωνισμός.
Σαν αποτέλεσμα αυτής της κατάληξης, και αφορμή, θα (ξανά)τεθεί το ερώτημα κατά πόσο είναι σωστό ένα Κομμουνιστικό κόμμα που πρεσβεύει τον Κομμουνισμό, είναι κατά του Καπιταλισμού, κατά του κέρδους και της εκμετάλλευσης να έχει επιχειρήσεις κερδοσκοπικού χαρακτήρα έστω και αν αυτές χρηματοδοτούν τις πολιτικές του δραστηριότητες.
Ειλικρινά δεν έχω απάντηση γιατί δυσκολεύομαι, όπως οι περισσότεροι, να κατανοήσω τους λόγους που ένα κόμμα που επέζησε και πολλές φορές στην πολύχρονη ιστορία του μεγαλούργησε χωρίς επιχειρήσεις και μπίζνες, έτσι λέγονται και μη δυσφορούν οι φίλοι του ΚΚΕ, να χρειάζεται να καταφεύγει σε μεθόδους που εξ ορισμού και εξ αρχής είναι καταδικαστέες από την ίδια την ιδεολογία του.
Γιατί άλλο μια επιχείρηση που λειτουργεί για τα συμφέροντα του λαού σε Σοσιαλιστικό περιβάλλον και άλλο μια επιχείρηση να λειτουργεί σε Καπιταλιστικό περιβάλλον με ότι αυτό σημαίνει.
Υπάρχει βέβαια το "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα" αλλά νομίζω ότι σε εποχές ειρηνικής και νόμιμης παρουσίας με συμμετοχή μάλιστα στο Εθνικό Κοινοβούλιο και δικαιώματα όπως όλων, οι "σκοποί", όσο ομολογημένοι ή και ανομολόγητοι να είναι αυτοί, δεν "αγιάζονται".
Η "ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε." ξεκίνησε το 1977 και κάλυψε την δικαιολογημένη ανάγκη για την έκδοση του Ριζοσπάστη και των άλλων εντύπων του ΚΚΕ που ήταν δύσκολο να εκδίδονται, τότε, από άλλες επιχειρήσεις και λόγο κόστους.
Έδωσε τη δυνατότητα της συνεχούς έκδοσης χωρίς πρόβλημα κάθε έντυπου που έδωσε τελικά και ένα πλεονέκτημα στο ΚΚΕ το οποίο κατά καιρούς δεν είχαν ούτε τα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα λόγω των συνεχών ανακατατάξεων στο χώρο των εκδόσεων.
Από μια "οικογενειακή" λοιπόν επιχείρηση, που ικανοποιούσε τις ανάγκες του κόμματος, μετατράπηκε σταδιακά σε ένα γίγαντα που κάποια στιγμή έφτασε να μονοπωλεί σχεδόν τον εκδοτικό χώρο αφού στις εγκαταστάσεις του τυπώνονταν κάθε είδους έντυπα και μεγάλες εφημερίδες.
Έμπλεξε στα γρανάζια ενός κατ΄εξοχήν σκληρού ανταγωνισμού και έχασε την κατεύθυνση, το στόχο, ότι ποιο χειρότερο για μια μεγάλη επιχείρηση μέσα στον Καπιταλισμό που σκοπό πρέπει να έχει το κέρδος και την συνεχή επέκταση αν θέλει τουλάχιστον να επιβιώσει.
Η κατάληξη δυσάρεστη, τραυματική και διδακτική, για όλους και πρώτα για το ΚΚΕ.
Ίσως είναι μια καλή αφορμή να ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα το ΚΚΕ, κυρίως στην αίσθηση που έχουν πολλοί, ότι δεν είναι ένα κόμμα που αυτό που το ενδιαφέρει περισσότερο είναι η διατήρηση των κεκτημένων της κλειστής κομματικής ηγεσίας.
Ο διάλογος, αντιρρήσεις και παρατηρήσεις ευπρόσδεκτες.