Αν οι ίδιοι είναι αυτό που είναι, είναι δικό τους θέμα, όμως είναι πολιτικοί που εξουσιάζουν αυτό τον τόπο και βρίσκονται στην κορυφή του πολιτικού συστήματος.
Αυτό με ενδιαφέρει και αυτό κρίνω, τα υπόλοιπα εσωκομματικά και οι τακτικισμοί τους δεν με ενδιαφέρουν και δεν με αφορούν.
Δεν με ενδιαφέρουν και δεν με αφορούν γιατί δεν έχω κανένα ιδιαίτερο προσωπικό συμφέρον ούτε από τον Καραμανλή, ούτε από το Σαμαρά, ούτε από τον Παπανδρέου ή όποιον άλλο το σύστημα μου πασάρει.
Δεν ενδιαφέρουν και δεν αφορούν την πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού, πιστεύω, που πασχίζει καθημερινά να επιβιώσει στα αδιέξοδα που αυτοί δημιούργησαν.
Σκληρά αυτά που έχω γράψει για τον Καραμανλή αλλά οφείλω να πω ότι είχε τουλάχιστον την αξιοπρέπεια όταν είδε ότι δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα, με αυτά που και ο ίδιος δημιούργησε ή του επέβαλλαν, να προκηρύξει εκλογές και να παραδώσει την εξουσία τίμια και καθαρά.
Ο Αντώνης Σαμαράς αντίθετα κινδυνεύει να θεωρηθεί αναξιόπιστος προτού καν αναλάβει τον πρώτο ρόλο στη διακυβέρνηση της χώρας.
Δεν θα ξαναγράψω τις μέσα σε λίγες μέρες παλινωδίες του, αυτό που πιστεύω ότι έπρεπε να κάνει, αφού θεώρησε εκ των υστέρων αναγκαιότητα για τη σωτηρία της χώρας τη συμφωνία της 26-27ης Οκτωβρίου, ήταν να ζητήσει άμεσα εκλογές και να δεσμευτεί ότι όποιο και αν ήταν το αποτέλεσμα το κόμμα του θα τηρούσε τη συμφωνία είτε σαν Κυβέρνηση της ΝΔ ή αν από το αποτέλεσμα προέκυπτε οποιαδήποτε Κυβέρνηση συνεργασίας.
Θα του έλεγε κανείς τίποτα τότε; θα γινόταν και ο καταλύτης της αποχώρησης Παπανδρέου αφού ήδη είχαν εκφραστεί Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ότι δεν πρόκειται να έδιναν ψήφο εμπιστοσύνης και η χώρα θα οδηγείτο σε εκλογές.
Το τελευταίο επιχείρημα της συμπεριφοράς του, ότι δηλαδή κινδυνεύαμε να μην πάρουμε την 6η δόση, καταρρίπτεται από το ότι οι ίδιοι Μέρκελ και Σαρκοζί επίσημα προσδιόρισαν το χρόνο του Δημοψηφίσματος στις 4 Δεκεμβρίου κάτι που σημαίνει ότι τουλάχιστον μέχρι τότε είχαμε περιθώριο να βρούμε λύση.
Οι εκλογές μπορούσαν να γίνουν, και ακόμα νωρίτερα, και να αποφασίσει ο Λαός για το νέο πολιτικό συσχετισμό της χώρας που θα έκανε τις διαπραγματεύσεις και τις συμφωνίες με σίγουρα καλύτερο αποτέλεσμα.
Ο ίδιος ο Σαμαράς φταίει που μπήκε στο ίδιο βαγόνι με τον Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ; το περιβάλλον του; οι σύμβουλοί του; τι σημασία έχει;
Στην πολιτική, το αποτέλεσμα μετράει, και έχει πάντα κόστος.
Έπεσε τελικά στην παγίδα που ο ίδιος είχε στήσει για το Γιώργο;
Θυμάστε τον Ιούνιο που δέχτηκε συγκυβέρνηση αλλά χωρίς το Γιώργο;
Εσείς μπορεί να το ξεχάσατε, ο Αντώνης δεν ξέρω, το θυμούνται όμως αυτοί οι διάολοι του ΠΑΣΟΚ που τον έριξαν τελικά στη "λούμπα".
Τη "λούμπα" που από την αρχή προσπάθησε να αποφύγει με την άρνηση στο Μνημόνιο.
Ειλικρινά, μακάρι να κάνω λάθος.