Το εκβιαστικό δίλημμα "αμφίβολη σωτηρία ή ακραία χρεοκοπία" δεν το χρεώνω στον Αντώνη Σαμαρά που απλά το είπε, είναι το άλλοθι γι΄αυτούς που στο όνομα μιας τάχα άτακτης χρεοκοπίας υποχρεώθηκαν να ψηφίσουν το νέο Μνημόνιο με μόνο επιχείρημα ότι μας δίνεται χρόνος για να τα καταφέρουμε να μην χρεοκοπήσουμε.
Υπάρχει άλλο επιχείρημα; νομίζω πως όχι, ακόμα και από τους λίγους εναπομείναντες άκρατους υπέρμαχους και με όποιο τίμημα Ευρωπαϊστές.
Μήπως όμως αυτή η "αμφίβολη σωτηρία" μας οδηγεί στη σίγουρη χρεοκοπία; από αυτό που υποτίθεται και με πολλές-πολλές προϋποθέσεις θέλει να μας σώσει;
Ας δούμε την πορεία και τα λεγόμενα της ΝΔ και του Αντώνη Σαμαρά τους είκοσι περίπου μήνες που προηγήθηκαν.
Εμφανίστηκαν εναντίον του πρώτου Μνημονίου και μάλιστα έφτασαν στη διαγραφή της Ντόρας Μπακογιάννη τον Μάιο του 2010 καταγγέλλοντας το Μνημόνιο ότι θα επιφέρει ακόμα μεγαλύτερη ύφεση με την απουσία αναπτυξιακής προοπτικής.
Συνέχισαν να προβάλλουν τη σωστή θέση ότι "η δόση είναι λάθος" και ότι χρειάζεται ένα άλλο "μείγμα" πολιτικής ώστε να βγούμε από το αδιέξοδο.
Σταδιακά προσχώρησαν στη λογική της επαναδιαπραγμάτευσης και αφού καταψήφισαν το Μεσοπρόθεσμο και διέγραψαν την Έλσα Παπαδημητρίου, τον Ιούνιο του 2011, παρ΄όλα αυτά ψήφισαν στη συνέχεια τα σημαντικότερα άρθρα του Εφαρμοστικού Νόμου του Μεσοπρόθεσμου που είχαν καταψηφίσει.
Εν τω μεταξύ απορρίπτεται η Συγκυβέρνηση αν και ο Γιώργος Παπανδρέου είναι διατεθειμένος να μην είναι Πρωθυπουργός.
Είναι η εποχή που δειλά-δειλά η ΝΔ αρχίζει να έχει υπεροχή στις δημοσκοπήσεις, όχι γιατί η ίδια πείθει αλλά γιατί αρχίζει η αποσύνθεση του ΠΑΣΟΚ.
Περνάει το καλοκαίρι με τον κόσμο στο Σύνταγμα και φτάνουμε στον Οκτώβρη όπου πλέον οι αντιδράσεις παίρνουν καθολικό χαρακτήρα και το αίτημα για άμεσες εκλογές γίνεται φανερό ότι αποτελεί τη μόνη λύση στα εκβιαστικά διλήμματα που συνεχώς μας βάζουν οι δανειστές μας.
Και ενώ όλοι καταδικάζουν τους Παπανδρέου και Βενιζέλο για την συμφωνία της 26ης-27ης Οκτωβρίου, μέσα σε δυο-τρεις μέρες η ΝΔ και ο Αντώνης Σαμαράς "ανακαλύπτουν" ότι πρέπει να εφαρμόσουμε τη συμφωνία για να πάρουμε την 6η δόση και συνενούν στη Συγκυβέρνηση αρκεί να μην είναι Πρωθυπουργός ο Παπανδρέου που ήδη έχει χάσει την εμπιστοσύνη των Βουλευτών του.
Έτσι αντί να οδηγηθούμε άμεσα σε εκλογές παρατείνεται η αβεβαιότητα και τα αδιέξοδα για να φτάσουμε, σήμερα, στην "αμφίβολη σωτηρία".
Και είναι όχι αμφίβολη αλλά σίγουρη τελικά χρεοκοπία αφού σημερινοί υπολογισμοί της Τρόικας προβλέπουν, αν όλα τηρηθούν κατά γράμμα πράγμα αμφίβολο, το χρέος το 2020 θα είναι 129% και όχι 120% όπως υπολόγιζαν και ποιος ξέρει μέχρι τότε πόσες παράμετροι θα έχουν αλλάξει για να το επιβαρύνουν περισσότερο.
Ένα στοιχείο ακόμη για να μην σας κουράζω, δεν υπάρχει στο νέο Μνημόνιο ούτε μια γραμμή που ούτε καν να υπονοεί ότι κάποιο μέτρο έχει αναπτυξιακή προοπτική πέραν του ορυμαγδού αφαίρεσης εργασιακών δικαιωμάτων και μείωσης μισθών και συντάξεων στο όνομα κάποιας αφηρημένης ανταγωνιστικότητας.
Επειδή δεν μου αρέσει να κάνω τον εκ του ασφαλούς κριτή δείτε τι έγραφα στις 4 Μαΐου 2011:
"Αγαπητέ κ. Σαμαρά, αν πράγματι είστε κατά του Μνημονίου, αν πράγματι έχετε λύσεις για το σημερινό αδιέξοδο, αν έχετε τα "κότσια" να βγείτε μπροστά και να οδηγήσετε τη χώρα στη σωτηρία τότε μια πρόταση μομφής τώρα, μετά και την απόδειξη ότι ο Ελληνικός Λαός εν αγνοία του και "προγραμματισμένα" οδηγήθηκε στις δαγκάνες του ΔΝΤ, είναι αυτό που πρέπει να κάνετε.
Αφήστε τους σχεδιασμούς επί χάρτου για το τι συμφέρει εσάς και το κόμμα σας γιατί ακόμη και αν πετύχουν στο μέλλον κινδυνεύετε να ηγηθείτε, τότε, μιας χώρας υπόδουλης και ενός λαού εξαθλιωμένου."
http://www.prefadoros-nafplio.com/2011/05/blog-post_3271.html