Γράφω διχασμός γιατί μια μερίδα του κόσμου και σύσσωμη η Κυβέρνηση θέλει να παρουσιάσει τις καθολικές αντιδράσεις κατά προσώπων, και όχι κατά των θεσμών, σαν μειοψηφικές και καθοδηγούμενες εκδηλώσεις όπως κάνουν όλες οι Κυβερνήσεις όταν αντιμετωπίζουν μια απεργία ενός κλάδου που προσπαθούν να την παρουσιάσουν ότι τάχα στρέφεται κατά των άλλων κοινωνικών ομάδων σπέρνοντας το διχασμό στην κοινωνία.
Εκτός όλων των άλλων το τελευταίο που χρειάζεται η χώρα είναι ο διχασμός γιατί αν υπάρχει μια ελπίδα για να ξεφύγουμε από το αδιέξοδο, που μας οδήγησαν, είναι η ολοκληρωτική συμμετοχή και ομόνοια του Λαού γιατί αυτός μόνο υφίσταται τις συνέπειες και μπορεί να δώσει τις λύσεις.
Είναι γνωστό ότι αυτός ο Λαός προδόθηκε και ξεπουλήθηκε οικονομικά και εθνικά μόνο όταν ήταν διχασμένος.
Θεωρώ λοιπόν ανεπίτρεπτο αυτή η Κυβέρνηση να εγκληματεί ποντάροντας στις ευαισθησίες των Ελλήνων, που δακρύζουν βλέποντας απλά την Ελληνική σημαία, μπερδεύοντας σκόπιμα θεσμούς και πρόσωπα και τιμές και αγώνες των προγόνων με τις σημερινές πολιτικές αποφάσεις.
Αυτό δηλαδή που κατηγορεί η Κυβέρνηση είναι αυτό που η ίδια υποδαυλίζει και που τελικά επιδιώκει σαν ύστατο όπλο για να σταθεί στην εξουσία.
Δεν ξέρω αν είναι προδοτική ή ανίκανη, ο ιστορικός είπαμε θα κρίνει, είναι όμως επικίνδυνη όταν χρησιμοποιεί τέτοιες μεθόδους.
Το τίμημα μιας τέτοιας πολιτικής θα είναι βαρύ και ήδη το πληρώνουμε.