Η σημερινή απεργία-διαδήλωση είναι συγκλονιστική, η συμμετοχή του κόσμου καθολική, το ανθρώπινο ποτάμι απαιτεί να φύγουν.
Ένας κόσμος θυμωμένος, ένας κόσμος οργισμένος, ένας κόσμος που δεν εμπιστεύεται πια την Κυβέρνηση, που δεν ελπίζει τίποτα από την πολιτική και τις αποφάσεις της Τρόικας και των οργάνων της ΕΕ, ένας κόσμος που αδυνατεί να εργαστεί και να παράγει χωρίς προοπτική και αβέβαιο μέλλον.
Ένας κόσμος που νοιώθει προδομένος, εξαπατημένος, ένας κόσμος που βλέπει τις θυσίες του να πηγαίνουν χαμένες από μια ανίκανη Κυβέρνηση που το μόνο που πέτυχε μέχρι στιγμής είναι να τον εξαθλιώσει οικονομικά και εργασιακά.
Όταν κανένας δεν έχει τιμωρηθεί για τα σκάνδαλα και το φαγοπότι τόσων χρόνων εις βάρος του Λαού, όταν δυο χρόνια ακούμε για φοροφυγάδες που εξακολουθούν να μην έχουν πληρώσει τίποτα, όταν δεν βλέπουμε να υπάρχει πειστική πολιτική διεξόδου από την κρίση και κάθε μέρα αλλάζουν οι αποφάσεις, όταν έχει εκχωρηθεί η εθνική κυριαρχία και δεν ξέρουμε τι δεσμεύσεις έχουν υπογραφεί, όταν το αύριο φαντάζει πολύ χειρότερο από το χθες, είναι αυτονόητο ότι η Λαϊκή οργή θα ξεσπάσει.
Από τους αυθόρμητους "Αγανακτισμένους" ήταν φυσιολογικό να περάσουμε στη μαζικοποίηση και τη στοίχιση στα κόμματα της Αριστεράς και τις οργανώσεις των εργαζομένων.
Η υπευθυνότητα της Αριστεράς έχει αποτρέψει μέχρι στιγμής τα χειρότερα, την άτακτη και ανεξέλεγκτη σύγκρουση με τις δυνάμεις καταστολής και ακραίες ενέργειες πρόκλησης.
Οι λίγοι παρακρατικοί που προσπαθούν να αμαυρώσουν ως συνήθως τις διαμαρτυρίες αυτή τη φορά δεν φαίνεται να τα καταφέρνουν.
Ο Λαός ωριμάζει, δεν δέχεται τέτοιες λογικές και πρακτικές, ούτε μπορούν ως συνήθως να δυσφημήσουν τη μεγαλειώδη σημερινή συγκέντρωση.
Όλοι έχουν πια συναίσθηση του τι συμβαίνει, τα κορόιδα λιγόστεψαν, οι αφελείς "ψιλιάστικαν".
Η λύση που όλοι βλέπουν και θέλουν είναι, αμέσως εκλογές, να αποφασίσει ο Λαός.