Δεν θα αναφερθώ σε σενάρια συνωμοσίας γιατί πολύ απλά, όπως έχω ξαναγράψει, αυτός είναι ο Καπιταλισμός και έτσι λειτουργεί.
Δεν του φτάνει το χρήμα της υπεραξίας κατατρώει μέχρι το κόκαλο ότι υπάρχει στους λαούς.
Θα αναφερθώ στον Έλληνα Πρωθυπουργό που εδώ και ενάμισι χρόνο Κυβερνά και γνωρίζει καλά πλέον και τους Οίκους και τους κερδοσκόπους και τα κοράκια των αγορών και τα κάθε είδους παιχνίδια με το χρέος μας.
Εκτός της δικής του αντίληψης έχει και τη βοήθεια Ελλήνων και ξένων επιφανών Συμβούλων που γνωρίζουν όλα τα κερδοσκοπικά παιχνίδια και μπορούν να τον συμβουλεύσουν.
Μπορεί να λέει ο Πρωθυπουργός ότι καθημερινά δίνουμε τη μάχη αλλά η μάχη αυτή μοιάζει να κυνηγάει ανεμόμυλους ή γίνεται με άσφαιρα πυρά.
Εξηγούμαι, καθημερινά βομβαρδιζόμαστε από δηλώσεις και προτάσεις, έτσι πρόχειρα, της Μέρκελ, του Γούνγκερ, του Τρισέ, του Στρος Καν (τέλος αυτός), του Σόιμπελε, του Μπαρόζο, της ΕΚΤ, των εκπροσώπων τους, της Τρόικας, των πάσης φύσεως οικονομολόγων και ειδικών, του Economist, των New York Times, του Spiegel, της Bild, των Οίκων αξιολόγησης και του κάθε απίθανου που ότι θέλει λέει ανάλογα με τα συμφέροντά του της στιγμής γιατί μετά από λίγο ακούς τα αντίθετα.
Αν έχει κάποιος το κουράγιο να καταγράψει τις εδώ και ένα χρόνο δηλώσεις όλων αυτών δεν θα αποφύγει το τρελοκομείο.
Αποτέλεσμα όλων αυτών και μέσα στο γενικό αλαλούμ είναι κάθε προσπάθεια και προς τη σωστή κατεύθυνση να χάνεται και να αναιρείται εκ των "δηλώσεων".
Μπορεί να σταματήσει κανείς αυτή την κατάσταση;
Τουλάχιστον μια στιβαρή Κυβέρνηση θα μπορούσε, τουλάχιστον στο επίπεδο των εταίρων μας στην Ευρώπη, γιατί δεν είναι δυνατόν να αποφασίζετε κάτι σε ένα Θεσμικό Όργανο και μετά πριν περάσουν 24 ώρες να βγαίνουν και να λένε ο καθένας την ερμηνεία του γι΄αυτό που από κοινού έχουν αποφασίσει!.
Και άλλες φορές βρεθήκαμε στο μάτι του Κυκλώνα αλλά οι τότε ηγεσίες αντέδρασαν φτάνοντας στα άκρα.
Να θυμίσω την έξοδο από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ επί Καραμανλή (του Κωνσταντίνου) και την επαναδιαπραγμάτευση για τους όρους ένταξής μας στην τότε ΕΟΚ με την απειλή εξόδου μας από τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Θέλω να πω ότι αν ο Γιώργος Παπανδρέου, θέλει και μπορεί, υπάρχουν περιθώρια αντίδρασης γιατί ο λαός που ήδη υφίσταται τις συνέπειες του βάρβαρου Μνημονίου και με τις περιορισμένες μέχρι τώρα αντιδράσεις δείχνει διάθεση να συστρατευθεί.
Προς ποια κατεύθυνση είναι το ζητούμενο και με ποιο στόχο.
Ένας λαός και μια χώρα που διασύρονται συστηματικά και ανέξοδα από τον κάθε καλοπληρωμένο "φίτσο", που φώλιασαν το φόβο μέσα τους και χωρίς ηθικό, όσο και αν συστρατευθούν δεν θα πετύχουν τίποτα.
Επομένως προϋπόθεση για να πετύχει η συστράτευση είναι να εμπνευστούν από την ηγεσία και να πειστούν από την ηγεσία ότι οι κόποι δεν θα πάνε χαμένοι.
Κάτι που μέχρι τώρα δεν έχει γίνει.
Αύριο το δεύτερο βήμα για τη συστράτευση.